با جهش تولید کشور ثروتمند میشود/ تحریمها ملت ایران را از پا درنمیآورد/ امنیت شغلی کارگران از وظایف مسئولان است
دکتر احمد حقی در گفت و گو با نیساخبر در خصوص بایسته های رسیدگی به مشکلات مناطق محروم:
یکی از مهم ترین مسائل امروز جامعه ما مسئله محرومیت و محرومیت زدایی است. محرومیت از آن جهت که منجر به بروز فسادها و هرزروی استعدادها می شود و از جهت اینکه به مهاجرت بی رویه از مناطق روستایی به حواشی شهرها منجر شده است، امری قابل تامل و دارای اهمیت است. بویژه آنکه وجود جمعیت متراکم و فقیر در حواشی شهرهای مقصد مهاجرت نیز به زمینه بروز مفاسد اخلاقی و اجتماعی متعدد و عمیقی تبدیل شده است که به صورت فزاینده رو به افزایش هستند.
با این وجود ظاهرا رسیدگی به مناطق محروم و مشکلات این مناطق و مردم ساکن آن در دوگانه بی توجهی مطلق و رسیدگی شدید اما ناکارآمد متولیان امر گرفتار آمده اند!!
البته مساله بی توجهی مطلق امر ملموسی است که از دیوارهای گلی و نیمه ویران و خانه های بی آب و جاده های خاکی این روستاها کاملا آشکار است!
اما توجه و رسیدگی ناکارامد آثار بسیار نامطلوبی دارد که در آینده مانع توسعه و اصلاح واقعی امور می شود.
از جمله اینکه تمام توجه گروه های محرومیت زدایی صرف توزیع اقلام مورد نیاز و موادغذایی خشک و لباس و لوازم التحریر به مردم منطقه، آن هم به صورت عمومی و نه تنها به افراد خاص باشد! اثری جز متوقع کردن مردم منطقه و تایید و ترویج کسالت و تنبلی و بیکاری نخواهد داشت. 
یا اگر گروه ها هرکدام بدون هماهنگی با یکدیگر و یا مرکز هماهنگ کننده ای در منطقه یا حداقل با فردی آشنا به منطقه وارد شوند و بر اساس تشخیص خود عمل کنند، شاهد تکرار فعالیت ها در یک محل و باز هم بی توجهی به محل دیگر خواهیم بود!
با اینکه حتی با این مساله مواجه شده ایم که گاه گروه های جهادی فرهنگی پشت سر هم آمده اند و واحد فرهنگی آنها برای خانم ها احکامی را گفته اند که گروه قبلی هم همان را تکرار کرده و گروه بعدی هم همان را تکرار کرده و حتی از خود خانم ها نپرسیده اند که آیا شما این مطالب را میدانید یا نه!!!
به عنوان نمونه، یکی از این مناطق محروم که در دوگانه بی توجهی و توجه ناکارامد گیر افتاده است! دهستان قلایی، در شهرستان سلسله است. این منطقه که به مرکزیت روستای عدل اباد در ۳۵ کیلومتری شهرستان سلسله واقع شده است، دارای جمعیتی بالغ بر ۲۰۰۰ نفر می باشد.
همانگونه که گفته شد همه آثار محرومیت، اعم از نبود آب آشامینی مناسب و بهداشتی، امکانات درمانی، بیکاری و فقر فرهنگی با شنیدن نام دهستان قلایی در ذهن شنونده نقش می بندد. در صورتی که اگر به مطالعه پیشینه تاریخی این منطقه بپردازیم با تمدنی تاریخی مواجه می شویم که آثار آن هم اکنون در قلعه های تاریخی روستای “شینه” باقی مانده است.
با پرس و جویی ساده درباره مردم این منطقه می توانیم طایفه های بزرگی همچو باباعلی و بیژنوند و قلایی را شناسایی کنیم که شاخ و برگ این طایفه ها در خرم آباد و چگنی و شاهیوند یافت می شوند و دارای جمعیتی قابل توجه هستند. مردمی که وفا دار به نظام مقدس هستند و برای این انقلاب نیز خون داده اند.
با این وجود، متاسفانه در سال های بعد از انقلاب نیز شاهد بی توجهی به قلایی بوده ایم که منجر به تشدید محرومیت های این منطقه در بخش های مختلف شده است.
فراهم نکردن امکانات اولیه رفاهی برای روستاهای این منطقه همچون جاده، آب آشامیدنی مناسب، گازرسانی و مواردی دیگر از قبیل این محرومیت های رفاهی هستند که در منطقه کاملا ملموس و مشهود است.
البته می توان از فقر فرهنگی حاکم بر این منطقه، به عنوان محرومیتی سنگین تر از محرومیت رفاهی و عمرانی در این منطقه یاد کرد! تا آنجا که می توان گفت شاید در سالهای بعد انقلاب تا این اواخر عدم توجه به مسائل فرهنگی در این منطقه ریشه ی اصلی مشکلات حاکم بر قلایی بوده است.
اگرچه این بی توجهی سرانجام به پایان رسیده و منطقه قلایی در سایه تلاش مخلصانه و پیگیری مستمر افرادی خداجو و گمنام رو به کاهش رفت و در پرتو همین تلاش ها مسئولین هم متوجه شرایط نامساعد و سخت منطقه قلایی و محرومیت های حاکم بر آن شده اند! بویژه اینکه بررسی میدانی حاشیه نشینی در شهر خرم آباد نیز نشان داده است که این منطقه وسیع و پرجمعیت یکی از مبادی اصلی مهاجرت به حواشی شهر خرم آباد نیز هست! به همین دلیل مشاهده می شود که اخیرا اوضاع فرق کرده و شاهد حضور گروه های جهادی و فرهنگی مختلف در سطح منطقه هستیم.
اگرچه واقعیت امر این است که که این گروه های فرهنگی و جهادی به دلیل عدم برنامه ریزی و پراکندگی فعالیت های آنها، نتوانسته اند اثر مطلوب مد نظر خود را بر منطقه بگذارند و متاسفانه شاهد اثر سوء بعضی از گروه های فرهنگی نیز می باشیم.
برای مثال پخش کردن مواد غذایی یا لباس های دسته دوم در روستاهای منطقه به صورت هفتگی و یا آموزش مسائل دینی تکراری توسط گروه های فرهنگی مختلف، از جمله کارهای فرهنگی انجام شده در این دهستان است که اثر سوء آن ها به مراتب بیشتر از اثر مطلوب آن است.
بدین ترتیب منطقه محروم قلایی هم در دوره ای شاهد بی توجهی مطلق و در دوره ای شاهد توجه بی حساب و کتاب شده است که در هر دو صورت مردم این منطقه را با فقر فرهنگی مواجه کرده است.
اما راه حل عبور از این شرایط نامطلوب چیست؟
به نظر می رسد که بهترین راهکار برای حل این مشکل در این است که فعالیت های عمرانی و فرهنگی در مناطق محروم و از جمله در این منطقه خاص بر اساس یک نقشه راه تدوین شده بر پایه اطلاعات و تحلیل های کارشناسی و میدانی دقیق صورت پذیرد. ضمن آنکه لازم است این فعالیت ها با هماهنگی کامل و در قالب یک ستاد و قرارگاه مشخص عملیاتی انجام شود که از دوباره کاری ها و پراکنده کاری هایی که موجب هرز رفتن منابع ارزشمند و محدود جهادی می شوند جلو گیری به عمل آید.
ضمن آنکه باید دیدگاه ها و اقتضاعات مورد نظر فعالان فرهنگی مستقر در منطقه و بویژه روحانیت معززی که در این مناطق مستقر هستند یا سابقه طولانی فعالیت در آنجا را دارند در شناسایی و حل مشکلات فرهنگی منطقه مورد توجه ویژه قرار گیرد و نقش محوری ایشان در فعالیت ها به عنوان افرادی که در نهایت در این مناطق مستقر خواهند بود و تبعات سوء برخی رفتارهای غلط به ظاهر جهادی بر شرایط عمل بعدی ایشان باقی خواهد ماند! مخدوش نشود.
انشاءالله در روزهای آتی، شاهد رفع مشکلات و اصلاح امور در این خصوص باشیم!
والسلام علی من اتبع الهدی
انتهای پیام/
دیدگاهتان را بنویسید