آسیب‌های انتخابات| طایفه گرایی و انتخاب اصلح
طایفه گرایی در انتخابات و یا انتخاب یک فرد از طایفه و قوم خاص، علاوه بر بالابردن مشارکت مردمی در همه طوایف، می‌تواند به یک آفت مهم در راستای انتخاب اصلح نیز تبدیل شود.
با برگزاری انتخابات و در مشارکت عمومی، همه نظرات، تفکرات و ایده‌های یک جامعه می‌توانند در رقابتی تنگاتنگ و با تضارب آرای مردمی خود را در معرض انتخاب قرار دهند.
در این میان بیان ایده‌ها، برنامه‌ها، تفکرات و روشنگری از آینده پیش رو می‌تواند انتخاب کنندگان را به دید باز، فکری روشن و انتخابی از روی اطمینان سوق دهد.
بیان برنامه‌ها و ایده‌های کاندیداها در انتخابات با استفاده از روش‌های مرسوم و رایج در یک جامعه؛ علاوه بر معرفی بیشتر وی، می‌تواند به انتخاب کنندگان نیز کمک شایانی در انتخاب فرد اصلح داشته باشد.
در ایران نیز بعد از مشروطه، از انتخابات به عنوان حق طبیعی برای حضور در مجلس و یا پارلمان‌های محلی یاد شده است اما این انتخابات اغلب به سمت انتصابات و یا تاییدهایی از سوی حکومت منجر می‌شده است.
با روی کار آمدن انقلاب اسلامی و در ۴۱ سال گذشته، مردم در فضایی رقابتی و سالم و در ۱۰ دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی و ۱۲ دوره ریاست جمهوری شرکت کرده‌اند که علاوه بر این انتخابات، انتخابات شورای اسلامی شهر و روستا و انتخاب مجلس خبرگان رهبری را نیز تجربه کرده‌اند.
با توجه به پراکندگی جغرافیایی و قومی کشور ایران، استان لرستان نیز از گستردگی قومیتی و طایفه‌ای برخوردار بوده که این مهم نیز انتخاب افراد برای راهیابی به پارلمان های ملی و محلی تاثیرگذار بوده است.
طایفه گرایی در انتخابات و یا انتخاب یک فرد از طایفه و قوم خاص، علاوه بر بالابردن مشارکت مردمی در همه طوایف، می‌تواند به یک آفت مهم در راستای انتخاب اصلح نیز تبدیل شود.
شاید انتخاب یک فرد از یک طایفه یا گروه مشخص، در رقابتی نابرابر در خصوص تعداد جمعیت یک طایفه؛ به انتخابی بد تبدیل شود که با ریشه یابی این معضل می‌توان با درنظر گرفتن همه شرایط انتخاب یک فرد اصلح به انتخابی آگاهانه و اصلح‌تر رسید.
با گسترش جامعه و بالارفتن نرخ رشد جمعیت طوایف در کشور و بخصوص استان لرستان، افراد نخبه، کاردان و جویای نام نیز افزایش یافته تا جاییکه با بررسی لیست نامزدهای انتخاباتی در هر شهرستان، حضور افراد از طوایف مختلف را به روشنی می‌توان مشاهده کرد.
اغلب این افراد علاوه بر پشتوانه علمی، مذهبی و شخصیتی خود، به پشتوانه طایفه و فامیل در رقابت‌های انتخاباتی شرکت می‌کنند تا با برخورداری از آرای طایفه‌ای و سنتی بتوانند بیش از پیش دیده شوند و یا در نهایت به مجلس شورای اسلامی راه یابند.
تعدد کاندیداها در طوایف نیز به معضلی داخلی در بحث طایفه گرایی تبدیل شده و شاید بسیاری از نخبگان و افراد اصلح در رقابت درون طایفه‌ای و حتی برون طایفه‌ای مجبور به پذیرش شکست شوند.
در هر صورت با توجه به تعدد طوایف و پراکندگی جمعیتی در زندگی شهرنشینی، امروز طایفه گرایی در انتخاب اصلح می‌تواند به معضلی جدی در انتخاب اصلح تبدیل شود که کاندیداها باید با بهره گیری از توان و بیان خود، می‌بایست به سمت دیده شدن بروند تا مردم در دیگر طوایف و یا گروه‌ها و حتی در درون طایفه و در تعدد کاندیداهای طایفه‌ای دیده شوند.
با مروری در انتخاب‌های گذشته و تحلیل و کنکاش در رزومه افراد راه یافته به مجلس شورای اسلامی به این نکته دست می‌یابیم که نمایندگان موفق در مجلس شورای اسلامی افرادی بوده‌اند که علاوه بر طایفه گرایی، از قدرت حزبی، ارتباط عمومی، ایده‌ها و برنامه‌های گسترده برخوردار بوده‌اند که توانسته‌اند از میان طایفه، محله، شهر، بخش‌ها و شهرستان با رای خود به مجلس راه یابند.
در این بررسی به این نکته نیز دست می‌یابیم که افرادی که تنها به واسطه طایفه گرایی در این انتخابات حضور یافته‌اند، با شکست مواجه شده و یا در صورت ورود به مجلس، نماینده لایق و کارآمدی نبوده‌اند.
پس با این بررسی‌ها باید این نتیجه را بیان کرد که طایفه گرایی در کنار تعهد، تخصص و برنامه ریزی دقیق و استفاده از همه راه‌های ارتباطی می‌تواند فرد را به عنوان کاندیدای اصلح و یا نماینده‌ای توانمند تبدیل کند.
شاید بتوان به این نتیجه رسید که “طایفه گرایی مطلق” می‌تواند موجب سقوط کاندیداها می‌شود و برنامه ریزی و داشتن طرح و ایده می‌تواند در کنار بسیاری از مولفه ها فرد را به کامیابی و پیروزی سوق دهد.
انتهای پیام/
نگارنده وحید آریافر_روزنامه نگار