تکلیفی که حتی کرونا آن را ساقط نکرد

هرسال در همین ایام مراسمی باشکوه در حد وسع و توان برگزار می شود و در آن مراسم دختران و پسران مسلمان دور هم جمع می شوند و مکلف شدن خودرا جشن می گیرند.

مکلف شدن به این که زین پس انجام فرایض دینی و مذهبی بر آنها واجب است و باید همچون بزرگترها عبادت و شکر خالق را به جا آورند.

مراسمی که به نوعی حس غرور و بزرگ شدن را در بین فرزندان ما ایجاد می کند و به آنها تأکید می کند آنچه را که تا دیروز به عنوان مستحب انجام میدادند،امروز برآنها واجب است.

با وجود شیوع ویروس کرونا و منع متخصصین از تشکیل برنامه ها و مراسم های جمعی،دوستان زحمتکش در دارالقرآن امام خمینی(ره)و همچنین معاونین پرورشی برخی مدارس،باهماهنگی به عمل آمده با اولیاء دانش آموزان این مراسم در منزل آنها برگزار شد.

نکته جالبی که ذهن مرا درگیر کرد تا این مطلب را بنویسم این بود که؛در این ایام که برخی با سیاه نمایی و ایجاد فضای دین ستیزی در بین مردم،مراسم هایی از این دست چقدر می تواند مفید باشد و ذهن مخاطبان را به سمت انوار الهی سوق دهد.

وقتی می بینم کودکی با چادر نماز سفید در حال قنوت است با آن دست های کوچک که بیشتر به فرشته ها شبیه است،دیدن تصویر کودکی که در حال نماز خواندن است یا کودکی که قرآن می خواند،آدم را به ‘انسان’ بودن امیدوار می کند که اگر همه می توانستیم دلمان به همین روشنی باشد و خالق را فقط به عنوان بنده ای شاکر عبادت کنیم،زمین چه جای قشنگی و زمان چقدر شیرین سپری میشد.وزیبایی این مراسم آنجا بیشتر می شود که برای شرکت در مراسم اجباری نبوده اما استقبال از آن که در اصل استقبال از اطاعت و بندگی خداوند است بسیار خوب و قابل تحسین است.

امیدواریم همهٔ ما و مجریان این مراسم زیبا و همچنین کودکانی که بزرگ شده و به سن واقعی عبادت و بندگی رسیده اند این وظیفه بزرگ را به بهترین شکل انجام دهیم و در اعمالمان غیراز رضایت حق تعالی،چیزی نباشد.

انشــــــااله.
بهرام کرم الهی
اردیبهشت۹۹ الشتر