تجربههای نشان میدهد که رویکرد قومیتگرایی، شوراها را دچار اکثریت و اقلیت میکنند به گونهای که این اکثریت و اقلیتها، پای منافع حزبی و شخصی را در امورات مربوطه به میان میآورد.
به گزارش نیساخبر؛ انتخابات در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به مظهر عالیترین و مترقیترین اتحاد ملت و مهمترین منظر حاکمیت مردم در نظام اسلامی است اما وجود برخی چالشهای نهفته در این امر مهم، همچون طایفهگرایی، قومیتگرایی، کهولت سن و جوانگرایی بدون تخصص مانعی بر سر تحقق اهداف نهایی آن خواهد شد.
*جوانگرایی را نمیشود از صفر شروع کرد
داشتن تجربه و تخصص کافی در هر کاری موجب پیشرفت امور مربوط به آن خواهد شد. بیشک جوانگرایی در انجام کارها یک شاخصه مثبت است، بخصوص در عرصه مدیریت شهری که شوراهای اسلامی شهرها نمونه بارز آن میباشد، جوانگرایی و نشاط موجب پیشرفت امور و به نفع مردم خواهد بود. اما نکتهای که نباید از آن غافل شد این است که جوانگرایی را نمیشود از صفر شروع کرد. لذا هر چند جوانگرایی لازمه یک جامعه پویا است اما اگر همین جوان که برای حل مشکلات و معضلات موجود شهرستان در انتخابات شوراهای اسلامی شرکت کرده، از تجربه کافی برخوردار نباشند، کارها پیش نخواهند رفت و بسیاری از مسائل اساسی که نیاز به تجربه دارند، حل نشده باقی خواهند ماند.
*بیتجربهگی عامل شناخته نشدن معضلات و باقی ماندن مشکلات
آنچه در انتخابات پنجمین دوره شورای اسلامی شهر الشتر مشهود است، حضور برخی چهرههای جوان برای اولین بار برای تصدی این مسئولیت و بیخبر از مسائل مرتبط با شهرداری است. تجربه گذشته در شورای شهر الشتر نشان میدهد، علت آنکه برخی مسائل و معضلات شهر حل نشده باقی ماند، عدم تجربه و اطلاع کافی از حوزه کاری و مشکلات شهری بود و اگر تجربه کافی در این امر وجود میداشت، کارها بهتر پیش میرفت و مردم از عملکرد شورا رضایت بیشتری داشتند.
*حضور در انتخابات برای حل مشکلات مردم یا فرار از بیکاری؟
جدای از بیخبری برخی نامزدها از حوزه کاری شوراهای اسلامی شهر و روستا، معضل دیگری که این انتخابات با آن روبروست، نگاه نامزدهای جوان تحصیلکرده اما بیکار به تصدی شورا به عنوان یک شغل است.
گسترش سایه سنگین بیکاری بر جامعه موجب شده تا جوان تحصیلکرده برای فرار از معضل بیکاری به انتخابات شوراها روی بیاورد! و این یعنی، فرد قبل از آنکه دغدغه رفع مشکلات مردم را داشته باشد، به فکر جیب خود (گر چه حلال) باشد! و حال آنکه دغدغه اصلی یک مسئول و مدیر بایستی گرهگشایی از مشکلات موجود باشد.
*طایفهگرایی چالش نهفته در انتخابات شوراها
قومیتگرایی و طایفهگرایی نیز چالشی نهفته در انتخابات شوراها در بیشتر شهرهای و روستاهای کشور محسوب میشود. برخی افراد که از تخصص و تجربه کافی در حوزه اداره امور شهری بینصیب هستند سعی میکنند تا با برجستهسازی طایفه و قومیت خویش، آراء مردم را به خود جلب کنند.
تجربههای نشان میدهد که رویکرد قومیتگرایی، شوراها را دچار اکثریت و اقلیت میکنند به گونهای که این اکثریت و اقلیتها، پای منافع حزبی و شخصی را در امورات مربوطه به میان میآورد. بدین ترتیب، مردمی که انتظار دارند شوراها بتوانند گرهای از مشکلات جامعه را بگشایند، میبینند خود شوراها سدی در برابر حل مشکلات میشوند و شوراها که باید باری را از روی دوش مردم و جامعه بردارند، خود باری مضاعف بر روی دیگر مشکلات جامعه اضافه میکنند.
*به چه کسی رأی بدهیم؟
تردیدی نیست که بهترین انتخاب در بحث شوراهای شهر و روستا، انتخاب بر اساس تخصص و کارآمدی افراد است و انتخاب طایفهای و ناآگاهانه باعث باقی ماندن مشکلات شهری و روستایی و عدم پیشرفت و توسعه خواهد شد. همچنانکه رهبر معظم انقلاب نیز به صراحت تأکید کردهاند: «مردم وظیفه دارند به ملاکهای دینی و شرعی و انقلابی نگاه کنند، به روابط قوم و خویشی و ایل و طایفهای و این جور چیزها نگاه نکنند و ببینید واقعاً چه کسی با معیارهای انقلابی مناسبتر و به آن نزدیکتر است او را برگزینید.»
در انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا افرادی باید انتخاب گردند که برای پیگیری منافع مردم وارد شده باشند نه اینکه منافع شخصی و حزبی را در نظر داشته باشند. برای انتخاب اصلح باید واکاوی شود، افرادی که اعلام حضور در انتخابات شوراها کردهاند، چه شاخصههایی دارند و بر چه اساسی برای حضور در این دوره از انتخابات بر خود احساس تکلیف کردهاند؟ بیشک تجربیات گذشته و عملکردها میتواند در انتخاب درست مردم را یاری رساند چرا که به گفته مولای متقیان، حضرت علی علیهالسلام، بزرگترین استاد، تجربه است.
انتهای پیام/
منبع:لرسو
خطا: فرم تماس پیدا نشد.
دیدگاهتان را بنویسید