معادلات و محاسبات دشمن به هم خورد
فاطمه مقصودی با اشاره به بیانات مقام‌معظم رهبری در رابطه با مقام شهدا اظهارداشت: به قول و فرموده مقام معظم رهبری در بحث مقام شامخ شهدا، فضیلت زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدا کمتر از شهادت نیست و به طور یقین زنده نگه داشتن یاد شهدا یکی از توفیقاتی است که از خداوند متعال در همه حال طلب کرده‌ام.
وی افزود: یکی از کارهایی که مدتها فکر و ذهن ما را درگیر کرده بود ساخت تندیس شهدای این خطه شهید پرور بود که خوشبختانه با همکاری شورای شهر اشترینان و شهردار یادمان «شهید عبدالرضا کوپال» عقاب تیز پرواز سرزمینم را که به شوق معشوقش پر کشید را در ورودی شهر اشترینان نصب می‌کنیم.
نماینده مردم بروجرد و اشترینان در مجلس عنوان کرد: این یادمان حدود چهار ماه زمان می‌برد تا ساخته و نصب شود که امیدواریم بتوانیم یادمان دیگر شهدای عزیزمان را نیز آماده کرده و در جاهای مختلف شهرستان نصب کنیم تا هم دِینمان را به این عزیزان ادا کرده و هم شهدای عزیز را به مردم معرفی کنیم.
وی تاکید کرد: انجام این گونه امور توفیق الهی‌ست که راه خدمت صادقانه را به مردم عزیز و ولایتمدار و شهید پرور این دیار سهل و آسان می‌کند.
مقصودی با اشاره به محل زندگی شهید کوپال خاطر نشان کرد: این شهید بزرگوار در تیرماه ۱۳۳۱ در اشترینان متولد شد و دوران تحصیل خود را تا مقطع دیپلم در بروجرد گذراند و بعد از آن به تهران رفت و در دانشکده خلبانی پذیرفته شد.زنده نگه داشتن یاد و نام شهدا در هر کجای ایران عزیزمان وظیفه همگان است چرا که امنیت و آرامشی را که داریم مدیون آنها هستیم.
شهید خلبان «عبدالرضا کوپال» از نیروهای انقلابی نیروی هوایی بود که حکم دستگیری‌اش توسط رژیم سابق صادر شد اما موفق به دستگیری وی نشد چون او خدمت را ترک و از حضور در محل خدمت خودداری کرد، پس از پیروزی انقلاب به ندای رهبر لبیک گفت و به پایگاه بازگشت و مشغول خدمت شد.
زمانی که ارتش بعث عراق به خاک میهنمان حمله کرد شهید خلبان «عبدالرضا کوپال» مصمم شد تا با حضور فعال در پروازها به مقابله با دشمن بپردازد. در طول مدت خدمتش که بیش از ۷۰ سورتی بر فراز آسمان بغداد و سایر شهرهای عراق انجام داد و بارها مورد اصابت گلوله‌های ضد هوایی ارتش بعثی قرار گرفت اما هربار توانست هواپیمای خود را با وجود نقص فنی روی باند فرود آورد و به همین خاطر مورد تشویق متعدد قرار گرفت.
شهید خلبان کوپال سرانجام در ۱۹ دی ماه سال ۵۹ زمانی که تازه از مأموریت جنوب برگشته بود و مشغول صرف نهار در باشگاه افسران پایگاه شهید نوژه همدان بود، یکی از دوستان و همرزمانش می‌گوید، بچه‌ام مریض است و نوبت پرواز دارم وی که هنوز نهارش را تمام نکرده بود از جایش بلند می‌شود و به‌جای خلبان همرزمش به مأموریت می‌رود که آن روز اهواز شدیدا مورد حمله عراقی‌ها قرار گرفته بود.
شهید خلبان عبدالرضا پس از انجام مأموریت در حین بازگشت هواپیمایش مورد اصابت موشک دشمن قرار می‌گیرد و در تاریخ ۱۹ دیماه ۱۳۵۹ به شهادت می‌رسد.
انتهای پیام/
دیدگاهتان را بنویسید