یادداشت/ مکتب حسین، دانشگاهی برای انسان‌سازی

به گزارش نیساخبر، باز هم شور و نوا کوچه و خیابان شهر را فرا گرفته و در و دیوار سیاه‌پوش عزا است، عزایی که شور و حالش سوای هر غمی هر سال که می‌گذرد شکوه و زیبایی‌اش بیشتر می‌شود و از کودکی برای همیشه در خاطره‌ها می‌ماند.

محرم و عاشورا همان ایامی که اگر چه ایام عزا است اما عاشقان برای آمدنش لحظه‌شماری می‌کنند و در این ایام نوایی طنین‌انداز شده که گوش جان از کودکی با آن آشنا است اما تنها آشنایی نیست یا حسین رمز عاشقی و اول و آخر عشق است.

عشقی که دل‌ها با آن انس گرفته و سینه را تا ابد می‌سوزاند و هر زمان این نوا به گوش می‌رسد گونه‌ها را با مروارید اشکی که از عمق وجود بر می‌آید نوازش می‌کند.

شور حسین است چه‌ها می‌کند، نام حسین درد دوا می‌کند، حسین معنی تمام واژه‌های معرفت و شعور و آغاز بندگی است و عاشورا دروازه عبور از تاریکی، رسیدن به کمال و گم‌شدن در ژرفای انسانیت، خودشناسی و خداشناسی است.

یا حسین جان گرچه گریه نشان از غم است و کراهت دارد اما گریه بر تو زیباترین نقش زندگی است و قیام عاشورایی تو نور حق را زنده نگه داشت و چراغ هدایت گم‌شدگان شده است، اگر حزن و عزای تو نبود در نادانی و تاریکی گم می‌شدیم که با قیام تو خود را پیدا کرده‌ایم.

جبهه حق تو تا ابدیت پا برجاست و معنای باطل را مشخص می‌کند تا تکلیف برای همه رهروان و بشریت روشن بماند.

همه از دروازه تو به خود و خدا رسیدند و خدا را در مکتب تو شناخته‌اند که خود خدا تو را برای رسیدن به خودش عزیز و انتخاب کرده است.

یا حسین جان هنوز ندای “هل من ناصر” تو در گوش عاشقانت زمزمه می‌شود که حججی‌ها سر را تقدیم خواهر غم پرورت می‌کنند و نوای “هیهات من الذله”ات در گوش زمان طنین‌انداز شده که سرشت خدا جوی ما ذلت را نمی‌پذیرد و ظالمان را محکوم می‌کند.

مکتب عاشورایی انسان‌ساز تو است که ما را از کودکی پله‌پله تا خدا می‌برد، کسی نمی‌تواند بدون شور و عشق تو و در مکتبی غیر از مکتب تو حتی یک پله از سعادت را طی کند که جز این باشد دروغ محض است.

وقتی بغض مظلومیت تو و یارانت و اطفال عطشان تو گلویم را می‌فشارد تمام غم‌هایم فراموش می‌شود و اشکی که از گونه‌ام سرازیرمی‌شود مرواریدی است که آن لحظه تمام ارزش وجودیم را نمایان می‌کند.

خون سرخ تو نهال عشق و بندگی را تا ابد سیراب می‌کند و آن‌ها که حیران دنیا و یا به دنبال فتح معانی‌اند نمی‌بینند عالمی سرگردان معنای تمام خوبی‌ها است که تو معنای تمام زیبایی‌هایی و عشق از تو معنا می‌گیرد.

یکتاپرستی، عابدی، زاهدی و عارفی همه کارنامه تحصیل از دانشگاه عاشورایی تو است، مستی بی‌عشق تو تنها دیوانگی است و خدا تو و اولاد تو را قربانی خواست تا آنان که ادعای بی‌سروسامانی می‌کنند بدانند که پای نهادن در وادی عاشقانه تو از جان گذشتن است که نه برایشان آسان، بلکه حلاوتی وصف‌ناپذیر است.

آری این‌گونه است هر آن‌که از حسین آغاز کند به حسین ختم و آبرومند دو عالم می‌شود و در راه، دین خدا و حق و حقیقت زنده می‌ماند که این عین صراط مستقیم است.

یا حسین جان هنوز قوم کفر و باطل ظلم، ستم و بیداد را بهانه دنیا طلبی‌شان می‌کنند و هنوز جبهه باطل روسیاه عالم است.

امروز گوشه گوشه دنیا جولانگاه انسان‌های رذل و پستی شده که زورشان را بر ضعفا، کودکان و مظلومان می‌آزمایند.

اما بیرق ولایت آل عبا با وجود غیبت کبرای طالب خون شما به اذن الله بر پا است و خدا کند که ما در رکاب فرزند زهرا (س) حق را همچون یاران باوفای تو در صحرای کربلا تا مرز شهادت ادامه دهیم.

یادداشت از هما کریمیان

انتهای پیام/

منبع:فارس